✅آن قاطع اشجار، آن دافع اغیار، آن صدارت را مقتدا، آن مدیریت جهادی را مدعا، آن قطب چاله‌های میدانی، آن مسمّی به تانک انقلاب چنان‌که افتد و دانی، مولانا علیرضا زاکانی ازجمله اقران بود و شهردار تهران بود و در "کوی دانشگاه"صاحب‌ طریقت و در بسیج صاحب منزلت بود. چندان‌که او را پرسیدند: "این مرتبت از کجا یافتی؟" فرمود: "از بسیج دانشجویی" و این از کرامات او بود.

✅اول حال او چنان بود که در ایام صباوت به جنگ رفت و چون برگشت، هاتفی او را ندا داد: "یا علیرضا، با این درجه از مرتبت و تجربت که تو داری به دارالعلم رو و مدرک گیر که وقت تنگ است و کار اداره ملک بی چونان تویی، لنگ" چنان کرد و چنان شد که در علوم اورانیوم بلوغ وافر یافت و چندان در پزشکی هسته‌ای سرآمد شد که آلفرد نوبل از حیرت صیحه بزد و سپر انداخت. در علم چنان رفعت یافت که اعداد را ریز می‌دید و از او در زمان ریاست بلدیه مروی است که نتوانست ارقام را خواند و فرمود: "کشتین مارو با این عدد و رقم‌ها". پس ندا آمد که یا علیرضا! با این درجه از علم سزاست به دارالوکاله روی و رئیس مرکز پژوهش‌ها شوی تا بشریت از اعلی درجه علمت منتفع شود. فی‌الحال به آنجا رفت و آفتاب کمالش چنان درخشیدن گرفت که جز با عینک جوشکاری به آن نظر کردن نتوان.

✅گویند در فصاحت و بلاغت سرآمد بود و چندان جملات نغز فرمود که افصح‌المتکلمینش لقب دادند. از او در مناظره با طلاب دانشگاه مروی است: "بیشین بابا مرد حسابی گوش بده. حالیته؟ مرد باش بیا به میدون."
و هم از اوست: "خوب گلوتو بمال، حرف گیر نکنه تو گلوت."

✅نفل است که از اجلّه فرقه پایداری در لاف‌‌و‌گزاف بود و بدین‌سبب عزم کرسی ریاست جمهوری کرد؛ لیکن توفیق نیافت. پس اصحاب او را گفتند: "ای سالک! به بلدیه رو و چنان در خانه‌خراب کردن رعیت پایداری پیشه کن که گویند این، مقامات ملک را شاید." پس به بلدیه رفت و هر جا درختی دیدی، به اشارتی قطع کردی و شوارع را چاله و رعیت را مچاله کردی که تا بود کراماتی ازاین‌دست از او بسیار بود.

✅ از او مروی است: "هر که در دولتسرای ما زیست کند، سزاست هر گناه که کرده باشد پاک گردد." پس بفرمود چنان بر رعیت سخت گیرند و عوارض و مالیات ببندند و تراکم فروشند و ترافیک را پر و پیمان کنند و بنای آبریزگاه را بر رعیت افتان و خیزان و سرگردان و رقصان دریغ کنند که عزراییل را جلو چشمش بیند و از سبب درجه سختی، به آسایش اخروی رسد و فی‌الحال اجداد زاکانی را یاد کند که بدان پایه در سودای آسایش و آرامش اخروی اوست.

✅گویند که در حفظ بیت‌المال حظ وافر داشت. چندانکه در هیچ مناظره‌ای حاضر نشدی مگر اینکه از غارتگران بیت‌المال بگفتی و بر حفظ بیت‌المال پای فشردی. نقل است که از بیت‌المال در جیب احباب گذارد، باشد که سفت‌و‌سخت حفظش کنند. چندانکه به جریده‌ای از اصحاب، پول گردوقلمبه داد و صبیه‌اش را به دیار سویس فرستاد و در بلدیه، خویشان و اقران را نواخت و رتبت عظیم داد محض حفظ بیت‌المال و چندان در این کار پایداری ورزید که او را از اعاظم حافظان بیت‌المال خواندند، که او سالک رسم زمانه بود و بزرگان، او را و سایر حافظان! بیت‌المال را بزرگ داشتی و بر فرق سر حلواحلوا کردی.

✅از مولانا ابوالپشم نقل است که گفت: یک روز برِ زاکانی رفتم. می‌گریست. گفتم: چه شده؟ گفت: چون باشد وقتی بوستان باشد و جولانگاه انواع فسق و فجور از قبیل گردش مردمان باشد که خوش باشند و بازی کنند و به گل و سبزه و درخت نظر کنند و از عذاب دنیا و عقبی غافل شوند؟ پس بفرمود که درختان قطع کنند و مسجد بسازند تا تیری باشد بر قلب دشمن.

✅ابن کشکول دارقوزآبادی–ادام‌الله توفیقاته- گوید: پرسیدمش مولای من! چه گویی وقتی مساجد خالی در چند قدمی بوستان است و تو اینجا مسجد راست کنی؟ فرمود: "هذاالمسجد للمومنین و المومنات و هذا کنارش البقالی و القصابی و الکترینگ و السوپر والسایرالاماکن و خلاصه، نون توشه" که یعنی: "ما به معنویات علاقمندیم و مردم مطالبه می‌کنند و ما نان‌آور مردمیم." بدین سبب او را قطب فرقه نونیه لقب دادند.

✅از کرامات او آنکه مقاماتش چندان بالا بود که همه را ریز می‌دید، درختان کهن‌سال را نهال می‌دید و می‌گفت:"تنها مقداری نهال جابجا خواهد شد." گفتند: "اینان درختانی‌اند با عمر نوح، چون راهی‌شان کنید؟" گفت: "با اسنپ و اگه نشد، اتوبوس."

✅نقل است که اهل باطن بود و درگرو ظاهر نبود. پس بفرمود تا دل بر ظواهر بوستان قیطریه نبندند و زمینش را کاوند، بلکه آنچه از زیرخاکی نادیدنی است، به حول و قوه کلنگ و بولدوزر، بینند و به توبره کشند؛ خاکی مردا که او بود.

✅عبید زاکانی را دیدند که خاک‌برسر همی کرد و همی گریست.‌ پرسیدند که چون است. فرمود: "آنچه من بافته‌بودم از طنز و هزل و هجو، او، همه را جامه جد پوشاندی و برای زاکانی‌ها آبرو نگذاشتی.
خدایش رحمت کناد که تا بود، چنین بود.

*الهی! از بیم عقوبت تو، چندان از خواب‌وخوراک افتاده‌ام که فی‌المجلس به کوه‌خواری و جنگل‌‌خواری و زمین‌خواری رسیده‌ام. این رزق و روزی اندک را از من مگیر!

*خدایا! نقاب زهد و تقوی و قناعت و هواداری از دین و دین‌داری و شریعت را از ما مگیر.

*الهی! جیبمان فراخ و اشتهامان صاف و رحمت تو بی‌منتها. ما را شرمنده جیب و اشتهامان قرار مده.

*الهی! شر دشمنان را از سرِ ما کوتاه مگردان. اگر دشمن نبود، مصائب مُلک را گردن که می‌‌انداختیم؟

*خدایا! درجات برج‌ها و زمین‌ها و کارخانه‌ها و ملک و املاک ما عالی است؛ متعالی بگردان.

*الهی! یک گوش ما را در و گوش دیگرمان را دروازه هشدارها و توصیه‌های کارشناسان قرار بده.

*بارالها! دنیا، بازیچه و لهو و لعبی بیش نیست. رعیت را از نعمات و برکات آن محفوظ بدار و درد و بلای استفاده از مال‌ومنال دنیوی را بر ما نازل کن بلکه بلاگردان رعیت شویم و قربانش رویم.

*خداوندا! خارج بد جایی است. رعیت را از آن دور بدار تا به گناه نیافتد و زحمت و بلای زندگی در خارج را بر آقازادگانمان نازل کن، باشد که رعیت رستگار شود.

*الهی! آنی و کمتر از آنی بین ما و خالص سازان، بین ما و اقربا فاصله مینداز! جیب‌های ما را به یکدیگر متّصل‌تر بگردان.

*پروردگارا! حال که همه امور رعیت را اصلاح کردیم، ما را توفیق رصد تار موی زنان در زمین و هفت آسمان قرار ده و همواره مؤید و منصور بدار.

*الهی! به برج‌هایمان رفعت، به ریل قطار پیشرفتمان سرعت، به حساب‌های بانکی‌مان کثرت، به احباب و انصارمان برای منکوب و سرکوب مخالفان وحدت، به زبانمان قدرت و به منتقدانمان لکنت عطا فرما.

*الهی! منحنی‌های آماری گرانی و تورم و کمبود را به فضل و کَرَمت سروته بفرما که تو به هر کاری توانایی.

*الهی! ما را مشمول عنایات خاصه ارباب قدرت قرار بده.

*خدایا! ما را به آشنایی با مشکلات محرومین و گرسنگان و بیکاران مبتلا نکن. قلبمان رئوف است و طاقت دیدن رنج مردمان را نداریم.

*بارالها! مرغ، تخم‌مرغ، گوشت، سکه، دلار، اجاره‌خانه خلاصه همه اجناسی که سر به سینه قله پیشرفت نهادند و در رسیدن به قله پیشرفت دستمان را گرفتند الساعه درجات قیمتشان عالی است، متعالی بگردان و این قله پیشرفت را به هیمالیا و مریخ و کهکشان راه شیری متصل بفرما.

*یا مقلب‌القلوب والابصار، حوٌل جیبی و مقامی الی احسن‌الحال

بسیاری از متون ادبی، دینی و عرفانی ما، دربرگیرنده درنگ‌هایی شوخ‌طبعانه دربرابر امر قدسی ‌است. درآمیختن طنز با ادبیات دینی گاه هدف حکمت‌آموزی دارد و گاهی تلطیف ذهن و زبان مردم را هدف قرارمی‌دهد. در این میان آثاری متضمن شوخی با روزه و ماه رمضان نیز دیده می‌شود که در متون ادبی، در کنار ذکر برکات و عوالم روحانی این ماه مبارک، آمده است. اگر یکی از اهداف طنز را تحمل‌پذیر ساختن شرایط بدانیم شاید مقابله با سختی‌های روزه‌داری در آفرینش چنین آثاری بی‌تأثیر نبوده است. اینگونه از آثار علاوه بر آن‌که دربرگیرنده سویه‌هایی از فرهنگ مردم هستند و می‌توانند دستمایه روانشناسی اجتماعی قرار گیرند، ازیک‌‌سو نشانه ذهن طنز اندیش سازندگان آن هستند و از سوی دیگر آنجا که وارد فرهنگ شفاهی ما شده‌اند از رواداری متدینین در برخورد با طنز آن‌هم از نوع طنز الهیاتی حکایت دارند:

*زاهدی در مجلسی می‌گفت: آیا ماه رمضان از ما خشنود رفت یا نه؟ ظریفی گفت: بلی خشنود رفت. زاهد گفت: از کجا می‌گویی؟ گفت: ازآنجاکه اگر ناخشنود رود سال دیگر بازنیاید! (لطایف‌الطوائف فخرالدین علی صفی)

*ظریفی را گفتند: می‌خواهی کی بمیری؟ گفت: اگر ناچار باید بمیرم، روز اول رمضان بهتر است. (اخبار الظراف و المتماجنین، ابن جوزی)

*مزبد را گفتند: روزه عرفه همچو روزه یک سال است. تا ظهر روزه داشت، پس بخورد و به شوخی گفت: روزه نصف سال که در آن ماه رمضان باشد مرا بس است. (نوادر راغب اصفهانی)

* فلان شاعر اول شب رمضان مجمعی دید که هلال را طلب می‌کردند و نمی‌یافتند. مردی آنجا نظرش قوی بود بدید و به دیگران بنمود. چون شب فطر رسید، باز مردم را آنجا مجتمع دید برای طلب هلال و دیده نمی‌شد. گفت: فلان مرد کجا است که شب اول هلال بدید؟ او را نشان دادند. بیامد به در خانه او و او را بانگ زد که: ای زنازاده! نه بیرون آیی و چنانچه ما را داخل کردی در روزه و بیرون آری. (نوادر راغب اصفهانی)

*اعرابی‌ای را گرفتند و به حاکم آوردند که این روزه خورده است. گفت: خدا می‌داند من روزه‌ام اما آتشی در دلم زبانه کشیده بود به شربتی آب خاموش کردم. (نوادر راغب اصفهانی)

*آمد رمضان، نه صاف داریم و نه دُرد/ وز چهره ما گرسنگی رنگ ببُرد
در خانه ما ز خوردنی چیزی نیست/ ای روزه برو، ورنه تو را خواهم خورد (عهدی ترشیزی)

*روز دوم شوال قلندری را دیدند دل‌تنگ نشسته. گفتند: چرا دل‌تنگی؟ گفت: اینک به ماه رمضان آینده یک روز نزدیک شدیم. گفتند: اگر روزه می‌گرفتی از این نزدیک‌تر می‌شدی چه می‌کردی؟(نوادر راغب اصفهانی)

*قلندری را دیدند سر به جیب تفکر فروبرده. گفتند: اکنون چه فکر می‌کنی؟ گفت: من دیری است متحیر بودم که آدمی چرا می‌‌میرد، اکنون سبب آن دانستم. در این شب‌های دراز از اول شب تا صباح خوابشان می‌برد همچنان گرسنه و هیچ نخورده، ازاین‌جهت می‌مرده‌اند و من نمی‌دانستم. (نوادر راغب اصفهانی)

*کردی یا ترکی از صحرا به شهر آمود و از اتفاق ماه رمضان داخل شده بود. کرد به دکان حلوایی رسید. حلواها دید رنگ‌به‌رنگ بر سر هم چیده و صاحبش در او می‌نگرد و هیچ نمی‌خورد. گفت: مگر این نور باصره ندارد وگرنه چه معنی دارد که این‌گونه حلواها پیش نظر آورد و نخورد. انگشت پیش چشمش برد. حلوایی بانگ بزد. گفت: تو خود می‌بینی و نمی‌خوری! پس دست بینداخت و از هر طرف حلواها در گلو می‌فشرد و از زجر و لت هیچ پروا نمی‌نمود. او را گرفتند و واژگون بر خری نشانده گرد شهر برای تشهیر می‌گردانیدند. در آن حال رفیقش او را بدید. اوباش بر او گردآمده و شور و شغب درگرفته. گفت: این چه حال است؟ به ترکی یا کردی گفت: حلوا سیرخورده‌ام و بر خر سوار شده‌ام و تاجیک‌ها برای خود قرقر می‌کنند. (نوادر راغب اصفهانی)

*با مردی گفتند: هلال (رمضان) را نمی‌بینی؟ گفت: ببینم که چه! محل دین است و نزدیک کننده وقتش و مؤذن به گرسنگی. (نوادر راغب اصفهانی)

*گبری مرزبان نام اسلام آورد و ماه رمضان برسید. به گوشه‌ای پنهان شد و روزه می‌خورد. یکی از یارانش او را بدید، گفت: آری در چه‌کاری؟ گفت: کسی را این روز مباد که مراست. از شومی و بدبختی، نان خود پنهان می‌خورم. (نوادر راغب اصفهانی)

رویکرد فنومنولوژیک: انتخاب بر وزن انتصاب عملی را گویند که طی آن نام کاندیدای منتخب را اعلام کنند و مردم به او رأی دهند تا انتخاب شود.

رویکرد سینمایی: من بودم، حاجی نصرت، رضا پونصد، علی فرصت، آره و اینا خیلی بودیم، کریم آقامون هم بود. از ما آره، از اونام آره، که بریم رأی بدیم... نه گاز نه دنده دم صندوق اومدیم پایین، رفتم دیدم کسی نیست همه خوابیدن، تو نمیری به موت قسم خیلی تو لب شدم؛ حالا ما به همه گفتیم شور انتخاباتی بوده، مردم انتخاب کردن، شمام بگین مردم انتخاب کردن، آره، خوبیٌت نداره. واردین که!

رویکرد توتالیتر‌: میزان رأی مرکز است.

رویکرد از ما بیچاره‌تر هم هست : برو خدا را شکر کن ما باز این انتخاباتم داریم. بعضیا همینم گیرشون نمی‌یاد.

رویکرد پیشگویانه: برای پیشگویی هنوز زود است. باید به آرای باطله برای پیشتازشدن فرصت داد.

رویکرد معناگرایانه: این انتخاباتی که می‌گن یعنی چه؟!

رویکرد بی‌معنا گرایانه: می‌خوای به کی رأی بدی؟!

رویکرد سایکولوژیک: اظهار وجود نشانه عزت‌نفس است. شرکت در انتخابات تنها وسیله اصلاح‌طلبانه‌ای است که نشان دهد ما هنوز وجود داریم و نمردیم.

رویکرد موزیکال: روزنه‌ها، روزنه‌ها، منم می‌خوام راهی بشم، برم به مجلس برسم توی دریای مشکلات ماهی بشم، ماهی بشم...شاخ‌های غولو بشکنم، دنیارو زیرورو کنم، غصه‌های مردمو مثل دوره‌های قبل، رفو کنم...(برای دسترسی به متن کامل ترانه، ر.ک به: بیانیه 110 امضایی برای روزنه گشایی در انتخابات)

رویکرد خبری: خوشبختانه وضعیت از خالص‌سازی به مرحله غنی‌سازی رسیده و سانتریفیوژهای سیاسی، افراد با غنای صد درصد را شناسایی و به مردم عزیز برای انتخاب شدن معرفی می‌کنند.

رویکرد فلسفی: بر اساس وحدت وجود همه کاندیداها بالذات یکی هستند و هیچ فرقی بالمآل باهم ندارند. وحدت در کثرت یعنی همین.

رویکرد واقع‌گرایانه: اگر یک فراکسیون اقلیت تشکیل دهیم خوبی‌اش این است که فراکسیون اقلیت تشکیل داده‌ایم و توانسته‌ایم با تشکیل دادن فراکسیون اقلیت یک فراکسیون اقلیت تشکیل دهیم و از حضور در مجلس (که در رأس و ته و همه جای امور است) برای تشکیل فراکسیون اقلیت استفاده کنیم و این در تشکیل فراکسیون اقلیت نقش مهمی دارد.

معلم سر کلاس برای توضیح مفهوم: «مناسبات سیاسی در کشور ما» مثالی از یک خانواده پدرسالار می‌زند. می‌گوید:
• پدر، حکومت است چون همه‌چیز را او تعیین می‌کند.
• مادر، ملت است چون شبانه‌روز زحمت می‌کشد تا خانه را اداره کند.
• فرزند دانشجو، روشنفکر است چون دارد درس می‌خواند و اهل فکر است.
• نوزاد، جامعه است چون حکومت هر بلایی بخواهد می‌تواند سر او دربیاورد.
• خدمتکار، ‌نسل آینده است چون از اوضاعش ناراضی است و امیدش به این است که روزی ازآنجا برود بیرون.

شاگرد شب با صدای گریه فرزند کوچک‌تر از خواب بیدار می‌شود.
• به اتاق‌خواب پدر و مادرش می‌رود، می‌بیند مادرش نیست، پدرش به خواب عمیقی فرورفته و هر کاری می‌کند از خواب بیدار نمی‌شود.
• به اتاق نوزاد می‌رود، می‌بیند زیر خودش را کثیف کرده و مادرش از زور کمردرد روی زمین نشسته و توان حرکت ندارد.
• به اتاق خدمتکارشان می‌رود، می‌بیند گذاشته و رفته.

فردا صبح در مدرسه از او می‌پرسند بالاخره فهمیدی «مناسبات سیاسی در کشور ما» یعنی چه؟ می‌گوید:
• یعنی اینکه جامعه در کثافت دست‌وپا می‌زند
• درحالی‌که حکومت به خواب رفته
• و روشنفکرها هر کاری می‌کنند نمی‌توانند او را بیدار کنند
• ملت هم زمین‌گیر شده
• و نسل آینده هم فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد...