قدردانی از حداقل های حداکثری!

 غزل پنجره

"یک کلبه ی خراب و کمی پنجره
یک ذره آفتاب و کمی پنجره

ای کاش جای این همه دیوار و سنگ
آیینه بود و آب و کمی پنجره

در این سیاه چال سراسر سوال
چشم و دلی مجاب و کمی پنجره

بویی ز نان و گل به همه می رسید
با برگی از کتاب و کمی پنجره

موسیقی سکوت شب و بوی سیب
یک قطعه شعر ناب و کمی پنجره " 

 

قیصر، شاعری که قدر پنجره  را خوب می داند!  

نظرات 7 + ارسال نظر
نجیبه محبی یکشنبه 30 بهمن‌ماه سال 1390 ساعت 10:17 ب.ظ

شعرهای قیصر خیلی زیباست ، مثل فاضل نظری اما قبول داری یک طور حس عمیق نوستالوژیک به آدم این شعرها منتقل می کند که حتما" باید پنجره چیز خاصی باشد ؟

البته نه اینکه نباشد اما گاهی احساس می کنم ممکن است دوست داشتنی هایم ساختگی باشد ؛ من خودم این حس را به باران دارم ؛ در عین حال که دوستش دارم می ترسم دوست داشتنم واقعی نباشد خلاصه امان از دست شاعران

شعر های قیصر فوق العاده اند. از بین این دو نفر من همچنان به قیصر رای میدهم. اما این نوستالژی... حتما ! شاید یک چیز خاص است! اما در حال حاضر من از ظن خود یار شاعر گشته ام و یک چیز خاصی را که جنبه عام پیدا کرده مراد میگیرم!
عجیبه این مدل دوست داشتنت اما چیز جدیدی نیست! گاها برای من هم پیش آومده این مورد !
در مورد دوست داشتن گفتی یاد فیلم " breathless" افتادم. یه روز یه پست در موردش مینویسم! شاید مکالمه ی آخر فیلم رو که کاملا گیج کننده بود!

فرواک دوشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 11:59 ق.ظ http://farvak.persianblog.ir

همه مان هم به دنبال پنجره ایم.
خیلی قشنگ بود.

کاشکی همه دنبال پنجره باشند و کاشکی بتوانیم پنجره های خیلی کوچک را هم پیدا کنیم.

محمدرضا دوشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 12:47 ب.ظ http://mamrizzio.blogfa.com/

بالاخره خونه پنجره می خواد
ولی سقف روزن نمی خواد!

پنجره هم یک پنجره ی بزرگ رو به اقیانوس!
بازم فانتزی!

واای نه ه ه ه! من یکی که اصلا دلم نمیخواد سقف خونم روزن داشته باشه! همینجوری بدون روزن از فعالیتهای طبقه بالاییها دارم فیض میبرم!
به به تا باد چنین بادا
حالا تا گفتی فانتزی سر و کله ی امید پیدا میشه!

دمادم دوشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 08:03 ب.ظ http://www.damadamm.blogsky.com

میشه یه پست جمع و جور کرد درمورد همین پنجره در شعرشاعران که چقدر کلمات یکدفعه وسیع میشن.
مثل شعر فروغ که پنجره ای رو با پرده تصویر میکنه که پرده سهم اونو از آسمون دزدیده. یا یک پنجره برای دیدن/ یک پنجره برای شنیدن.
واقعا اگر شعر نبود دنیا چه شکلی داشت؟

میشه یه سلسله پست جمع و جور با مضمون پنجره و برچسب پنجره ها نوشت و کلی شعر از شاعران مختلف رو توی این پستها بررسی کرد
چه ایده ی خوبی دادی دختر!
محبوبه جون جات خالی جدیدا یه ایده هایی به کلم میزنه! حالا بعد میگم برات!
دنیا بدون شعر شبیه برونکا میشد دقیقا!

درخت ابدی دوشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 08:08 ب.ظ http://eternaltree.persianblog.ir

پنجره هم که باشه جلوش پرده می‌کشن تا نه داخل معلوم باشه و نه بیرون.
غزل خوبیه، با حال و هوایی نسبتا روستایی و تقریبا آروم.

برای همینه که میگم باید قدر پنجره رو دونست درخت جان!
فکر میکنم روستایی ها خیلی بیشتر و بهتر قدر پنجره رو بدونن.
من روستایی نیستم اما هم روستایی هارو خیلی دوست دارم و هم پنجره ها رو!

محمد رضا ابراهیمی دوشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 11:14 ب.ظ http://www.golsaaa.blogfa.com

سلام
قیصر رو خیلی دوست دارم
از اون دست آدمهایی بود که با حرکت جامعه حرکت کرد و با درداش همراه بود. روحش شاد
شعر ایستگاهش رو خیلی دوست دارم
قطار می رود تو می روی تمام ایستگاه می رود ....

آرامش خاصی به آدم میده شعرهاش با اینکه بعضا خیلی هم پر شورند . سراپا اگر زرد و پژمرده ایمش را خیلی دوست دارم. به اضافه ی "سه شنبه" و " ناگهان چقدر زود دیر میشود" و ...

فرزانه شنبه 13 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 04:55 ب.ظ http://www.elhrad.blogsky.com

سلام
برخی از شعرهای قیصر امین پور خیلی لطیف اند مثل همین یکی ...پشت آن چهره سنگی چه دلی داشته

یادش گرامی

واقعا عجب میمیکی داشت آن چهره! همین است که میگویند از روی ظاهر نمیشود قضاوت کرد.
روحش شاد

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد